Хятад-Японы нэгдүгээр дайн

Хятад-Японы нэгдүгээр дайн (1894 оны 7-р сарын 25 - 1895 оны 4-р сарын 17) нь Хятад, Японы хооронд Солонгост үзүүлэх нөлөөллөөс үүдэлтэй мөргөлдөөн байв. Японы хуурай газар, тэнгисийн цэргийн хүчин зургаан сар гаруй тасралтгүй амжилт үзүүлсний дараа мөн Вэйхайвэй боомтыг алдсаны улмаас Чин улсын засгийн газар 1895 оны 2-р сард энх тайвны төлөө шүүхэд нэхэмжлэл гаргасан.

Энэ дайн нь Чин гүрний цэргийн хүчээ шинэчлэх, тусгаар тогтнолд нь заналхийлсэн аюулаас хамгаалах оролдлого Японы Мэйжиг амжилттай сэргээсэнтэй харьцуулахад бүтэлгүйтсэнийг харуулсан. Зүүн Ази дахь бүс нутгийн ноёрхол анх удаа Хятадаас Япон руу шилжсэн. Чин гүрний нэр хүнд Хятад дахь сонгодог уламжлалын хамт томоохон цохилт болсон. Солонгос улсыг цутгасан улсын хувьд гутамшигтайгаар алдсан нь урьд өмнө хэзээ ч байгаагүй олон нийтийн дургүйцлийг төрүүлэв. Хятад доторх ялагдал нь 1911 оны Шиньхайн хувьсгалаар өндөрлөсөн бөгөөд Сунь Ятсен, Канг Ювэй тэргүүтэй хүмүүс улс төрийн үймээн самууныг бий болгосон.

Суурь

Хоёр зууны дараа 1854 онд Канагавагийн конвенцоор тус улс худалдаанд нээлттэй болсноор 1868 онд Мэйжийн шинэчлэлээр, Шогун вант улс нуран унасны дараах жилүүдэд Эдогийн үеийн шогунуудын дор Японы өөрийгөө тусгаарлах бодлого зогссон. Шинээр байгуулагдсан Мэйжигийн засгийн газар Япон улсыг нэгтгэн төвлөрүүлж, орчин үетэй хөл нийлүүлэх шинэчлэлийг эхлүүлсэн байна. Япончууд барууны урлаг, шинжлэх ухааныг сурч, өөртөө шингээх зорилгоор дэлхийн өнцөг булан бүрт төлөөлөгчид, оюутнуудаа илгээж, Япон улсыг барууны гүрнүүдтэй эн зэрэгцүүлэх зорилготой байжээ. Эдгээр шинэчлэл нь Япон улсыг феодалын нийгмээс орчин үеийн аж үйлдвэржсэн улс болгон өөрчилсөн юм.

Мөн энэ хугацаанд Чин гүрэн цэрэг, улс төрийн сургаалын аль алинд нь шинэчлэл хийж эхэлсэн боловч төдийлөн амжилтад хүрээгүй.

Дайны оршил

Ким Ок Гюны хэрэг

1894 оны 3-р сарын 28-нд Японыг дэмжигч Солонгосын хувьсгалч Ким Ок Гюн Шанхайд алагджээ. Ким 1884 оны төрийн эргэлтэд оролцсоныхоо дараа Япон руу зугтсан бөгөөд Япончууд түүнийг шилжүүлэн өгөхийг хүссэн Солонгосын шаардлагыг эсэргүүцсэн байна. Японы олон идэвхтэн түүнийг Солонгосын шинэчлэлд ирээдүйн үүрэг гүйцэтгэх боломжтой гэж үзсэн; Гэсэн хэдий ч Мэйжигийн засгийн газрын удирдагчид илүү болгоомжтой байсан. Хэсэг хугацааны дараа тэд түүнийг Бонин (Огасавара) арлууд руу цөлөв. Эцэст нь түүнийг Шанхай руу уруу татсан бөгөөд тэнд Солонгос хүн Хон Жонг-у олон улсын суурин дахь Японы дэн буудалд өрөөндөө алагдсан юм. Их эргэлзсэний эцэст Шанхай дахь Их Британийн эрх баригчид цогцсыг шилжүүлэн өгөхийг хориглох дүрэм үйлчилдэггүй гэж дүгнэж, цогцсыг нь Хятадын эрх баригчдад шилжүүлжээ. Дараа нь түүний цогцсыг Хятадын байлдааны хөлөг онгоцонд аваачиж, Солонгос руу буцаан илгээж, Солонгосын эрх баригчид түүнийг огтолж, бусад босогчид, урвагчдад сэрэмжлүүлэг болгон Солонгосын бүх мужуудад байрлуулсан байна.

Токиод Японы засгийн газар үүнийг хэрцгий доромжлол гэж үзэв. Ким Ок Гюныг хэрцгийгээр хөнөөсөн үйлдлийг Ли Хунжан урвасан, Японы нэр төр, нэр хүндийг унагасан явдал хэмээн дүрсэлсэн байна. Хятадын эрх баригчид алуурчны эсрэг ял тулгахаас татгалзсан ч Кимийн зэрэмдэглэсэн цогцсыг дагалдан Солонгост буцаж ирэхийг зөвшөөрч, түүнд шагнал, хүндэтгэл үзүүлжээ. Кимийн амийг хөнөөсөн нь Японы Солонгос дэмжигчдийнхээ өмнө хүлээсэн үүрэг амлалтад эргэлзээ төрүүлсэн юм. Токиогийн цагдаа нар 1884 оны бослогын бусад удирдагчдын нэг Пак Юн Хиог алах гэсэн өмнөх оролдлогыг мөн онд таслан зогсоосон юм. Солонгос алуурчин гэж сэжиглэгдсэн хоёр этгээд Солонгосын төлөөлөгчийн газраас орогнол хүлээн авсан нь дипломат дургүйцлийг хүргэсэн юм. Хэдийгээр Японы засгийн газар Кимийн аллагыг нэн даруй өөрт ашигтайгаар ашиглаж болох байсан ч Ким Хятадын нутаг дэвсгэрт нас барсан тул цогцсыг эмчлэх нь түүний эрх мэдлээс гадуур байсан гэж дүгнэжээ. Гэсэн хэдий ч олон япончууд Хятадын дэмжлэгтэй үйлдлүүдийг Японы эсрэг чиглүүлсэн гэж үзсэн тул солонгос хүнийг цочирдуулан хөнөөсөн нь Японы үзэл бодлыг өдөөсөн юм. Япончуудын хувьд, Хятадууд Шанхайд Британийн эрх баригчид баривчилж, улмаар гэрээний үүргийн дагуу хятадуудад шилжүүлэн өгсөн алуурчны сэжигтнийг суллахдаа олон улсын хуулийг үл тоомсорлож буйгаа харуулсан юм. Үндсэрхэг үзэлтнүүд тэр дороо Хятадтай дайн зарлаж эхлэв.

Үйл явдлын өрнөл

1894 оны 6-р сарын 1: Донхак босогчдын арми Сөүл рүү хөдөллөв. Солонгосын засгийн газар бослогыг дарахын тулд Чин улсын засгийн газраас тусламж хүсчээ.

1894 оны 6-р сарын 6: Донхакийн бослогыг дарахын тулд 2465 орчим хятад цэргийг Солонгос руу зөөв. Японд мэдэгдэл хийгээгүй тул Хятад улсад Солонгост хөндлөнгөөс оролцохын өмнө бие биедээ мэдэгдэх ёстой гэж Тиенциний конвенцийг зөрчсөн гэж мэдэгдэв. Хятад улс хөндлөнгөөс оролцохыг Японд мэдэгдэж, зөвшөөрсөн гэж Хятад улс баталж байна.

1894 оны 6-р сарын 8: Японы 4000 орчим цэрэг, 500 тэнгисийн явган цэргийн анхны анхны газар нь Жемулпод (Инчонд) буув.

1894 оны 6-р сарын 11: Донхакийн бослогын үеэр гал зогсоов.

1894 оны 6-р сарын 13: Японы засгийн газар солонгос дахь Японы цэргийн командлагч Отори Кэйсүкэг бослого эцэслэсэн ч Солонгост аль болох удаан үлдэхийг уриалав.

1894 оны 6-р сарын 16: Японы Гадаад хэргийн сайд Муцу Мунемицү Чин улсын Японд суугаа элчин сайд Ван Фэнзаотай уулзаж, Солонгосын ирээдүйн статусын талаар ярилцав. Ван хэлэхдээ, бослогыг дарсны дараа Чин улсын засгийн газар Солонгосоос гарах бодолтой байгаа бөгөөд Япон ч мөн адил арга хэмжээ авна гэж найдаж байна. Гэсэн хэдий ч Хятад улс Солонгос дахь Хятадын тэргүүлэх байр суурийг сахихын тулд оршин суугчаа үлдээв.

1894 оны 6-р сарын 22: Японы нэмэлт цэргүүд Солонгост ирэв. Японы Ерөнхий сайд Ито Хиробуми, Чин гүрэн цэргийн бэлтгэл хийж байгаа болохоор "дайн хийхээс өөр бодлого байхгүй" байх гэж Мацуката Масаёшид хэлжээ. Муцү Оторид Японы шаардлагын дагуу Солонгосын засгийн газарт шахалт үзүүлэхийг уриалав.

1894 оны 6-р сарын 26: Отори Солонгосын хаан Гожон-д шинэчлэлийн багц санал дэвшүүлэв. Гожонгийн засгийн газар уг саналыг няцааж, оронд нь цэргээ гаргахыг шаардаж байна.

1894 оны 7-р сарын 7: Хятадад суугаа Их Британийн Элчин сайдын зохион байгуулсан тохиролцоо Хятад, Японы хооронд зуучлах ажиллагаа бүтэлгүйтэв.

1894 оны 7-р сарын 19: Японы эзэн хааны тэнгисийн цэргийн флотын бараг бүх хөлөг онгоцуудаас бүрдсэн Японы нэгдсэн флот байгуулагдав. Муцу Оторид Солонгосын засгийн газрыг шинэчлэлийн хөтөлбөр хэрэгжүүлэхийг албадахын тулд шаардлагатай бүх арга хэмжээг авахыг уриалав.

1894 оны 7-р сарын 23: Японы цэргүүд Сөүлийг эзэлж, Гожонг бариж, Японыг дэмжигч шинэ засгийн газар байгуулснаар Хятад-Солонгосын бүх гэрээг цуцалж, Японы эзэнт гүрний армид Чин гүрний Бэйянгийн армийг Солонгосоос хөөн гаргах эрхийг олгосон.

1894 оны 7-р сарын 25: Дайны анхны тулаан: Пундогийн тулаан / Хото-оки кайсен

Дайны тунхаглал

1894 оны 8-р сарын 1-нд Хятад, Японы хооронд албан ёсоор дайн зарлав. Хоёр үндэстний удирдагчдын дайн зарлахдаа өгсөн үндэслэл, хэл яриа, өнгө аяс нь эрс ялгаатай байв.

Мэйжи хааны нэрээр гаргасан Японы дайны тунхаглал нь "Үндэстнүүдийн гэр бүл", "Үндэстнүүдийн хууль" гэх мэт хэллэгүүдийг ашиглан олон улсын хамтын нийгэмлэгт ядаж нэг нүдээ хандуулсан бололтой. Олон улсын гэрээний нэмэлт ишлэл. Энэ нь бусад үндэстнүүдтэй адил тэгш дипломат харилцаа тогтоохоос татгалзаж, үүний оронд Хятадын эзэн хаанд вассал хэмээн хүндэтгэл үзүүлэхийг шаардаж байсан Хятадын гадаад харилцааны хандлагаас эрс ялгаатай байв. Хөрш орнууддаа хандах Хятадын уламжлалт арга барилын дагуу Хятадын дайн зарлахад эртний санаатайгаар довтолж, маш ихээр довтолж байсан "одой" гэж орчуулагддаг Вожен гэдэг нэр томъёог олон удаа хэрэглэснээс болж япончуудыг үл тоомсорлож буйг таамаглаж болно. Япончуудын хувьд доромжилсон нэр томъёо.

Харь үндэстнийг дүрслэхдээ доромжлолыг ингэж ашигласан нь тухайн үеийн Хятадын албан ёсны баримт бичигт ер бусын зүйл байсангүй - тэр үеийн Хятадын эзэнт гүрнүүд болон тухайн үеийн Гэрээний гүрний хоорондох маргааны гол үндэс нь өмнө нь хятад үсгийг байнга хэрэглэдэг байсан явдал байв.夷 ('Yi'... энэ нь шууд утгаараа 'варвар' гэсэн утгатай), өөрөөр нэрлэгдэх 'Гадаад чөтгөрүүд' гэж нэрлэгддэг хүмүүсийг ихэвчлэн Гэрээний боомтуудыг эзэлж буй эрх мэдлийг тодорхойлдог. Хятадын эзэнт гүрний албан тушаалтнууд "И" (夷) гэсэн нэр томъёог ашигласан нь үнэн хэрэгтээ Гэрээний гүрнүүд маш их өдөөн хатгасан гэж үзсэн тул 1858 онд Тяньцины гэрээ гэгддэг хамтын багц хэлэлцээрт хар тамхины 2-р дайныг зогсоохыг тодорхой хориглосон байдаг. Хятадын эзэн хааны шүүх "И" гэсэн нэр томъёог дайсагнагч гүрнүүдийн албан тушаалтан, субьект, иргэнд хэрэглэхээс татгалзсан тул гарын үсэг зурсан талууд Сяньфэнгийн эзэн хааны төлөөлөгчдөөс энэхүү тусгай шаардлагыг гаргаж авах шаардлагатай гэж үзжээ. Харин Тянцины гэрээнээс хойш өнгөрсөн гучин таван жилийн хугацаанд Хятадын эзэн хаадын хэл хөрш Японтой харьцуулахад бараг өөрчлөгдөөгүй юм.

Тунхаглалын дараа

8-р сарын 4 гэхэд Солонгост үлдсэн Хятадын арми хойд зүгийн Пёньян хот руу ухарч, тэднийг Хятадаас илгээсэн цэргүүд угтан авав. 13,000-15,000 хамгаалагчид Японы давшилтыг шалгах гэж найдаж хотыг хамгаалалтын засвар хийсэн.

9-р сарын 15-нд Японы эзэн хааны арми хэд хэдэн талаас Пёньян хотод цугларав. Япончууд хот руу довтолж, эцэст нь хятадуудыг ар талаас нь довтолж ялав; хамгаалагчид бууж өгсөн. Шөнөдөө их хэмжээний бороо орсныг далимдуулан үлдсэн Хятадын цэргүүд Пёньянаас зугтан зүүн хойд зүгт эргийн Уйжу хотыг чиглэн хөдөлжээ. Хятадууд 2000 хүн алагдаж, 4000 орчим хүн шархадсан бол Япончууд нийт 102 хүн алагдаж, 433 хүн шархдаж, 33 хүн сураггүй алга болжээ. Есдүгээр сарын 16-ны өглөө эрт Японы арми бүхэлдээ Пхеньян руу орж ирэв.

Шаньдун мужаас гаралтай Цин Хуй лалын шашинт жанжин Зуо Баогуй 1894 онд Пёньян хотод байлдааны ажиллагаа явуулж, хотыг хамгаалж байхдаа Японы их бууны суманд өртөж нас баржээ. Түүнд зориулсан дурсгалын цогцолбор босгосон.

Вэйхайвэйгийн уналт

Дараа нь Хятадын флот Вэйхайвэй бэхлэлтийн ард ухарчээ. Гэсэн хэдий ч Японы хуурай замын цэргүүд тэнгисийн цэргийн хүчинтэй хамтран боомтын хамгаалалтыг давж гарсан нь гайхшруулав. Вэйхайвэйгийн тулалдаан нь 1895 оны 1-р сарын 20-ноос 2-р сарын 12-ны хооронд хуурай газар болон тэнгисийн цэргийн томоохон байлдааны ажиллагаа явагдсан 23 хоногийн бүслэлт юм. Японы командлагч хүчээ Шаньдун хойг дээгүүр давхиж, Вэйхайвэйгийн хуурай талд хүрч, бүслэлт эцэст нь япончуудын хувьд амжилттай болсон.

1895 оны 2-р сарын 12-нд Вэйхайвэй унасны дараа өвлийн хатуу ширүүн нөхцөл байдал хөнгөвчирсний дараа Японы цэргүүд Манжуурын өмнөд хэсэг, Хятадын хойд хэсэг рүү цааш шахжээ. 1895 оны 3-р сар гэхэд Япончууд Бээжинд ойртож буй тэнгисийг захирдаг бэхэлсэн постууд байгуулжээ. Хэдийгээр энэ нь сүүлчийн томоохон тулаан байсан ч дараа нь олон тооны мөргөлдөөн гарах болно. Инкоугийн тулалдаан 1895 оны 3-р сарын 5-нд Манжуурын Инкоу боомт хотын гадна болжээ.

Дайны төгсгөл

Шимоносэкигийн гэрээ

1895 оны 4-р сарын 17-нд Шимоносекийн энхийн гэрээнд гарын үсэг зурав. Хятад улс Солонгосын бүрэн тусгаар тогтнолыг хүлээн зөвшөөрч, Ляодун хойг, Тайвань, Пэнху арлуудыг "мөнхийн" Японд шилжүүлэв. Энэхүү гэрээнд "Сенкаку/Дяоюйдао" гэгддэг маргаантай арлуудыг нэрлээгүй боловч Япон улс 1895 онд эдгээр хүн амгүй арлуудыг Окинава мужид нэгтгэсэн.

Нэмж дурдахад Хятад улс Японд дайны нөхөн төлбөр болгон 200 сая таел (8,000,000 кг / 17,600,000 фунт) мөнгө төлөх ёстой байв. Чин улсын засгийн газар мөн худалдааны гэрээнд гарын үсэг зурж, Японы хөлөг онгоцууд Хөх мөрөн дээр ажиллах, гэрээний боомтуудад үйлдвэрлэлийн үйлдвэр ажиллуулах, гадаад худалдаанд дахин дөрвөн боомт нээхийг зөвшөөрсөн. Хэдхэн хоногийн дотор Орос, Герман, Франц гурвалсан интервенц хийж, дахин 30 сая тайл мөнгө (450 сая иентэй тэнцэхүйц) мөнгө өгч Японыг Ляодун хойгоос татгалзахад хүргэв.

Дайны дараа Чин улсын засгийн газар 200 сая Купин таел буюу 311 072 865 иен төлсөн нь тэдний дайны сан ердөө 250 000 000 иен байсан тул дайн Японд цэвэр ашиг болсон байна.

Японы Тайваний түрэмгийлэл

Арлыг Японд шилжүүлэн өгөхийг Хятадын оршин суугчид маш их дургүйцсэн тул эзлэн авахын тулд томоохон цэргийн хүч шаардлагатай болжээ. Дараа нь бараг хоёр жилийн турш гашуун партизаны эсэргүүцлийг Японы цэргүүдэд санал болгосон бөгөөд түүнийг дарахын тулд томоохон хүч буюу 100,000 гаруй цэрэг шаардлагатай гэж тухайн үед мэдэгджээ. Энэ нь арлыг дайран өнгөрөхдөө дайны хамгийн аймшигт хэрцгийг үйлдсэн байлдан дагуулагчдын нэг их харгислалгүйгээр бүтсэнгүй. Тэдэнд ихээхэн өдөөн хатгалга байсан нь дамжиггүй. Тэд дайснуудын отолтод байнга өртөж, тулалдаанд болон өвчний улмаас алдсан хохирол нь Манжийн кампанит ажлын туршид Японы бүх армийн алдагдлаас хамаагүй давж байв. Гэвч тэдний өшөөг ихэвчлэн гэм зэмгүй тосгоны иргэдээс авдаг байв. Эрэгтэй, эмэгтэй, хүүхдүүдийг харгис хэрцгийгээр хөнөөж, эсвэл хязгаарлагдмал хүсэл тачаал, хүчингийн золиос болсон. Үүний үр дүнд үндсэн эсэргүүцлийг бүрэн дарсны дараа өшөө авалтын дайныг үргэлжлүүлж байсан олон мянган хөдөлмөрч, амар амгалан тариачдыг гэр орноосоо хөөж, дараачийн жилүүдийн эвлэрэл, сайн засаглалыг үзэн ядах мэдрэмжийг төрүүлэв. - Кембрижийн орчин үеийн түүх, 12-р боть

Тайвань дахь Чин улсын хэд хэдэн албан тушаалтан Шимоносэкигийн гэрээгээр Тайванийг Японд өгөхийг эсэргүүцэхээр шийдэж, 5-р сарын 23-нд тус арлыг тусгаар тогтносон Бүгд Найрамдах Формоса улс хэмээн тунхаглав. 5-р сарын 29-нд адмирал Мотонори Кабаямагийн удирдсан Японы арми Тайванийн хойд хэсэгт газардсан бөгөөд таван сарын кампанит ажлын үр дүнд Бүгд найрамдахчуудын хүчийг бут цохиж, арлын гол хотуудыг эзлэв. 1895 оны 10-р сарын 21-нд Бүгд найрамдах намын хоёр дахь ерөнхийлөгч Лю Юнфу зугтаж, Бүгд найрамдах улсын нийслэл Тайнань бууж өгснөөр кампанит ажил үр дүнтэй дуусав.

Үр дагавар

Дайны үеийн Японы амжилт нь 20 жилийн өмнө эхлүүлсэн шинэчлэл, үйлдвэржилтийн үр дүн байв. Барууны маягийн армитай болсноос хойш Японы тактик, бэлтгэл сургуулилт давуу байдгийг дайн харуулав. Японы эзэн хааны арми, Японы эзэн хааны тэнгисийн цэргийн хүчин алсын хараа, тэсвэр тэвчээр, стратеги, зохион байгуулалтын хүчээр Хятадууд олон тооны ялагдал хүлээв. Японы нэр хүнд дэлхий нийтийн өмнө өсч, ялалт нь Мэйжигийн сэргээн босголтын амжилтыг харуулсан юм. Хятад дахь Тайвань, Пескадор, Ляотун хойг ноёрхсоны хариуд Япон улс багахан хэмжээний амь нас, эрдэнэсийн хохирол амссан. Тусгаарлах бодлогоо орхиж, барууны орнуудаас дэвшилтэт бодлогод суралцсан шийдвэрүүд нь Азийн бусад орнуудад үлгэр дуурайл болсон.

Дайны үр дүнд Япон барууны гүрнүүдтэй эн тэнцүү статустай болж, түүний ялалт нь Япон улсыг Азид ноёрхогч гүрэн болгож, төмөр зэрэг нэн шаардлагатай хэд хэдэн нөөцийг олж авсан бөгөөд тэднийг үргэлжлүүлэн шинэчлэж, өргөжүүлэв. Энэ нь мөн Японы түрэмгийлэл, Ази дахь цэргийн тэлэх амбицыг нэмэгдүүлсэн. Япон улс гэрээнээс ихээхэн ашиг хүртэж байсан тул Хятад руу довтлохыг үргэлжлүүлэх Японы амбицыг өдөөж, Хятадын үндэсний хямралыг урьд өмнө байгаагүй ноцтой болгосон. Хагас колоничлолын зэрэг нь ихээхэн гүнзгийрсэн. Япон ялсны дараа бусад империалист гүрнүүд ч Хятадаас ашиг хүртэх боломжтой гэж бодож байв. Дараа нь тэд дараагийн хэдэн жилд Хятадыг хувааж эхлэв.

Хятадын хувьд энэ дайн нь Чин улсын засгийн газар болон төрийн бодлогод авлигын түвшин өндөр байгааг харуулсан. Хэдийгээр Чингийн шүүх Бэйян флотод зориулсан орчин үеийн хөлөг онгоцонд их хэмжээний хөрөнгө оруулалт хийсэн ч Чин улсын институцийн сул тал нь тэнгисийн цэргийн үр дүнтэй хүчийг хөгжүүлэх боломжийг олгосонгүй. Уламжлал ёсоор бол Хятад улс Япон улсыг Хятадын соёлын салбарын нэг хэсэг гэж үздэг байв. Хятад 19-р зуунд Европын гүрнүүдэд ялагдсан ч Азийн хүчирхэг гүрний гарт ялагдсан нь сэтгэл зүйн гашуун цохилт болсон. Харийнхныг үзэн ядах сэтгэл, түгшүүр ихэсч, таван жилийн дараа Ихэтуанийн бослого болж өндөрлөв. Манжийн ард түмэн Хятад-Японы нэгдүгээр дайн, боксчдын бослогын үеэр тулалдаанд маш их хохирол амссан. Дараа нь Бээжин болон Хятадын зүүн хойд хэсэгт маш их зовлон зүдгүүр, хүнд байдалд орсон.

Япон зорьсон зүйлдээ хүрч, Солонгост үзүүлэх Хятадын нөлөөг зогсоосон боловч санхүүгийн нөхөн төлбөрөө нэмэгдүүлэхийн тулд Ляодун хойгийг (Порт Артурыг) орхихоос өөр аргагүйд хүрсэн. Европын гүрнүүд, тэр дундаа Орос улс гэрээний бусад заалтыг эсэргүүцээгүй боловч Япон улс дэлхийн энэ хэсэгт өөрийн гэсэн амбицтай байсан тул Порт Артурыг авах ёсгүй гэж үзсэн. Орос Герман Франц улсууд, Японд дипломат шахалт үзүүлэхэд нэгдэхийг ятгасны үр дүнд 1895 оны 4-р сарын 23-нд Гурвалсан интервенц болов.

Солонгос улс өөрийгөө Солонгосын эзэнт гүрэн хэмээн тунхаглаж, Чин гүрнээс тусгаар тогтнолоо зарлав. 1894-1896 онд Японы ивээн тэтгэсэн Габогийн шинэчлэл Солонгосыг өөрчилсөн. Хууль ёсны боолчлолыг бүх хэлбэрээр устгаж, Янбан анги бүх онцгой эрх ямбаа алдаж, гадуурхагдсан хүмүүсийг устгасан; хуулийн тэгш байдлыг тунхагласан; нийгмийн гарал үүслийн өмнө тэгш боломж бий болж, бага насны гэрлэлтийг цуцалсан; Хангул хэлийг төрийн бичиг баримтад ашиглах, сургуулиудад солонгосын түүхийг таниулах, хятадын хуанлиг Григорийн тоололоор сольж, боловсролыг өргөжүүлэх, шинэ сурах бичиг зохиох зэрэг ажлыг хийжээ.

Хэдийгээр Япон Солонгост үзүүлэх Хятадын нөлөөг арилгаж чадсан ч Орос улс эхний үр шимийг нь хүртэх болов. 1895 онд Оросыг дэмжигч түшмэл Солонгосын хааныг Оросын төлөөлөгчдөөс огцруулахыг оролдсон бөгөөд дараа нь хоёр дахь оролдлого нь амжилттай болсон. Ийнхүү хаан Сөүл дэх Оросын төлөөлөгчдөөс нэг жил хаан суув. 1894 онд Японд олгогдсон Сөүл-Инчон төмөр зам барих концессийг хүчингүй болгож, Орост олгов. Оросын харгалзагч нар хааныг Оросын төлөөлөгчийн газраас гарсны дараа ч ордонд нь хамгаалж байв.

Гадаадын гүрнүүд Хятадаас төмөр замд буулт хийхийг шаардсан тул Хятад улс ялагдал хүлээснээр тус улсад төмөр замын бүтээн байгуулалт нэмэгдэх болов.

1898 онд Орос улс Ляодун хойгийг 25 жилийн хугацаатай түрээслэх гэрээ байгуулж, Порт Артурт тэнгисийн цэргийн станц байгуулах ажлыг үргэлжлүүлэв. Хэдийгээр энэ нь япончуудын уурыг хүргэсэн ч тэд Манжуураас илүүтэй Солонгос дахь Оросын түрэмгийллийн талаар санаа зовж байв. Франц, Герман, Англи зэрэг бусад гүрнүүд Хятадын нөхцөл байдлыг далимдуулан ялзарч буй Чин гүрний зардлаар газар нутаг, боомт, худалдааны хөнгөлөлт эдлэв. Чиндаог Герман, Гуанжоуванийг Франц, Вэйхайвэй ба Шинэ нутаг дэвсгэрийг Британи эзэмшиж байжээ.

Орос, Японы хоорондох хурцадмал байдал Хятад-Японы нэгдүгээр дайны дараах жилүүдэд нэмэгджээ. Ихэтуанийн бослогын үеэр бослогыг дарж, дарахын тулд найман улсын ​​бүрэлдэхүүнтэй олон улсын хүчийг илгээсэн; Орос улс Манжуур руу цэргээ оруулан тэр хүчний нэг хэсэг болгон. Боксчдыг дарсны дараа Оросын засгийн газар энэ газрыг чөлөөлөхийг зөвшөөрөв. Гэсэн хэдий ч 1903 он гэхэд Манжуур дахь цэргийнхээ тоог бодитоор нэмэгдүүлжээ.

Хоёр улсын хооронд (1901-1904) тус тусын нөлөөллийн хүрээг харилцан хүлээн зөвшөөрөх хэлэлцээрийг (Манжуурыг Орос, Солонгосыг Япон), Оросууд санаатайгаар удаа дараа зогсоож байсан. Тэд өөрсдийгөө ямар ч буулт хийхгүй байх хангалттай хүчтэй бөгөөд итгэлтэй гэдгээ мэдэрч, Япон Европын гүрний эсрэг дайн хийхгүй гэдэгт итгэж байв. Мөн Орос улс Алс Дорнод дахь ашиг сонирхлоо улам өргөжүүлэхийн тулд Манжуурыг трамплин болгон ашиглах санаатай байсан. 1903 онд Оросын цэргүүд Ённампод цайз барьж эхэлсэн боловч Японы эсэргүүцлийн дараа зогссон байна.

1902 онд Япон Их Британитай холбоо байгуулж, гэрээнд зааснаар Япон улс Алс Дорнодод дайн хийж, гуравдагч гүрэн Японы эсрэг тулалдаанд орвол Их Британи япончуудад тусламж үзүүлнэ гэж заасан байдаг. Энэ нь Герман эсвэл Францыг Оросын эсрэг хийх аливаа дайнд цэргийн оролцоотойгоор хөндлөнгөөс оролцохоос урьдчилан сэргийлэх шалгалт байв. Япон Гурвалсан интервенцийг дахин давтахаас урьдчилан сэргийлэхийг хичээж, Порт Артураас салгав. Их Британи энэ холбоонд элсэх болсон шалтгаан нь Номхон далайн бүс нутагт Оросын тэлэлтийн тархалтыг шалгах, бусад бүс нутагт Британийн анхаарлыг бэхжүүлэх, Номхон далайд тэнгисийн цэргийн хүчирхэг холбоотонтой болох явдал байв.

Япон, Оросын хоорондын хурцадмал байдал нь Орос улс буулт хийх хүсэлгүй, Солонгос Оросын эрхшээлд орж, улмаар Японы ашиг сонирхлыг зөрчиж, зөрчиж байгаагийн үр дүн байв. Эцэст нь Япон арга хэмжээ авахаас өөр аргагүй болов. Энэ нь 1904-05 оны Орос-Японы дайнд хүргэх шийдвэрлэх хүчин зүйл, хурдасгуур болов.

Цахим холбоос

https://en.wikipedia.org/wiki/First_Sino-Japanese_War