Харчин
Jump to navigation
Jump to search
| Өнөөгийн байдал | |
|---|---|
| Нутаг орон | Бүгд — тоо тодорхойгүй. Үүнээс: Хятад (БНХАУ) — тоо тодорхойгүй Монгол (МУ) — 152 (2010)[1] |
| Хэл аялгуу | Монгол хэл (дорнод аялгуу) |
| Бичиг үсэг | Худам монгол үсэгт монгол бичиг |
| Шүтлэг |  Буддын шашны буяны ёс (шарын шашин), Тэнгэр газраа аргадах ухаан, шүтлэггүй зан |
| Төрөл холбоо | |
| Ойр төрөл | Хорчин зэрэг бусад Монгол үндэстэн |
| Хэл угсаа | Монгол угсаатан (Монгол төрлийн хэлтэн) |
Харчин — Монгол үндэстний нэгэн ястны нэр.[2] Юан улсын үед хааны ундааны хар айраг нийлүүлэгсэдийг "харчин" хэмээн нэрлэжээ. Хар айраг гэдэг нь тусгай аргаар ямар ч хольцгүй, дан ганц сүүгээр исгэсэн онц сайн чанарын айраг юм. Бас Харчин гэдэг нь харц (эгэл ард, хар түрүүтэн) гэсэн үгээс гаралтай хэмээн зарим эрдэмтэд тайлбарласан байдаг. Харчин аймгийн дунд бас Асуд, Кипшак мэтийн сартуул иргэд ихэр холилдсон байдаг.
Батмөнх даян хааны үед[засварлах | edit source]
Батмөнх даян хааны үед Монгол аймгийн зургаан түмэн хувааснаар баруун гурван түмний нэг Юншээбү түмэнд Харчин аймаг багтагдсан байдаг.
Алдартай хүмүүс[засварлах | edit source]
- Харчин гүн Баянтөмөрийн Хайсан (Богд хаант Монгол Улсын улсад туслагч гүн, Тусгаар тогтнолын гармагай зүтгэлтэн)
- Шударга баатар Баавуужав (Богд хаант Монгол улсын цэргийн зүтгэлтэн)
- Гүүш Лувсанданзан (Алтан товч)
- Бямбын Ринчин
