Халимагийн хант улс
Халимагийн хаант улс Хальмг хана улс
| |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Халимаг хаант улсын газар нутаг XVII зуунд | |||||||||||
| Нийслэл | Аюук ханы ордон (1697–1724) | ||||||||||
| Нийтлэг хэл | Ойрад, Орос | ||||||||||
| Шашин | Төвөдийн Буддын шашин (Гэлүг, Карма кагью) | ||||||||||
• 1644 онд нас барсан | Хо өрлөг | ||||||||||
• 1669–1724 | Аюук хан | ||||||||||
| Түүх | |||||||||||
• Байгуулагдсан | 1630 | ||||||||||
• Оросод эзлэгдсэн | 1771 | ||||||||||
| |||||||||||
| Монголчуудын түүх |
|---|
 |
|
Халимагийн хант улс нь 1630 онд Ижил мөрөнд байгуулагдсан халимагийн улс юм. Халимаг нэгэн цагт Оросын Хаант Улсын вассал байсан.
Түүх[засварлах | кодоор засварлах]
Ойрад хэт томорсноос болоод бэлчээрийн хүрэлцээ дутагдан торгууд нар өөр бэлчээр сайтай нутаг хайж эхэлсэн болов уу. Торгуудууд XVII зууны эхээр л шинэ соргог бэлчээрийн эрэлд гарсан нь түүхэн бичиглэлд үлджээ. Тэд Сибирийн нутаг бэлчээрийг хараандаа авч, 1613 онд дөрвөн мянган хүнээс бүрдсэн хайгуулын ангийг Урал гол тийш илгээжээ. Тэд цаашилсаар Алтан Ордын үед хэсэг хугацаанд төр барьж байсан Нохойн удмынхан болох ногайчуудын нутагладаг Ижил мөрөн хүрчээ. Торгуудууд ногайчуудыг нутгаас нь хүчээр шахсан тул цаадуул нь Азовын тэнгис хүрч хорогдоод, хожим нь бас л Алтан Ордын нэг тасархай Крымын хаанаас хамгаалал хүсчээ.
1630 оноос торгуудын толгойлогч Хо өрлөг нутгийн олноо дагуулан Ижил мөрөн тийш нүүв. Ямар шалтгаантай байсан талаар хэд хэдэн янз тайлбар байдаг. Халимагийн хураангуй түүх-д бичсэнээр Дөрвөн Ойрадын самуурал болсонд Торгуудын тайш болсон Хо өрлөг:
Ингэж бие биесээ хядаж албатаа алдаж байхаар алс холын газар одож, харийн улсын хажууд ойрхон хүрч суугаад, тэдэнтэй дайтаж, дайны олз омгоор амь зуусан нь дээр.
Хо өрлөг 1618 онд Каспийн тэнгис тийш тэргүүн ангийн явуулж тэндхийн газар эзэнгүйг мэдсэнээр 1628 онд өөрийн таван түмэн харьяат иргэдээ зургаан хүүгийн хамт дагуулаад тийш нүүдэллэжээ. Тэд эрт урьдын Алтан Ордын задралаас үүссэн Ураал мөрний чанад дахь татааруудыг дайлж дийлээд цаашлан ногай, кипчак нарыг дайлан дагуулсаар 1630 онд Ижил мөрөнд хүрчээ.[1]
Ийнхүү торгуудууд нэгэн үндэстэнтэйгээ шөргөөцөлдөхөөс зайлсхийн нүүснээр Каспийн тэнгис орчмын өргөн уудам нутагт шинэ ноёрхогч болон суурьших нь тэр. Гэхдээ тэд өөрсдийгөө Дөрвөн Ойрадын холбооноос гарсан гэж үзсэнгүй, үргэлж тэдэнтэй холбоотой төдийгүй дотоод үйл ажиллагаанд нь идэвхтэй оролцож, заримдаа тодорхойлогч хүчин зүйл нь болсоор ирсэн юм. Ойрадын олон аймгийн хурал чуулганд байнга оролцоно, хүргэн бэр солилцож ураг төрлийн холбоогоо улам бэхжүүлэхэд ихэд анхаарна. Тэд 1640 оны Халх-Ойрадын хэлэлцээнд ч оролцож байсан юм.
Удаа дараа болсон Орос-Түрэгийн, Орос-Крымын аян дайнд газрын дунд нь оршдогийн хувьд ямар нэг хэмжээгээр оролцож байсан ч голдуу төвийг сахиж аль аль талаас нь бэлэг сэлт, амлалт авч байлаа. Хо өрлөгийн ач Аюук 1669 онд Халимагийн тэргүүн болсноос хойш тэдний бүс нутагт гүйцэтгэх роль эрс нэмэгджээ. Оросын Эзэн хаан Их Пётр шведүүдтэй хорь гаруй жил тэмцэлдэхдээ Аюукаас тусламж гуйжээ. Хоёр хаан уулзахад Пётр түүнийг 10 мянган цэрэг гаргахыг хүссэн байна. Харин Аюук таван мянган цэрэг бүрэн хангалттай гэжээ.[2] Кавказыг дагуулах оросуудын олон жил үргэлжилсэн дайн байлдаан мөргөлдөөнд халимагуудын гүйцэтгэсэн үүрэг нэн их.[3]
Аюук бол Зүүнгарын Хаант Улсын Сэнгэ болон Галдангийн зээнцэр, Цэвээнравдангийн үеэл ах юм. Төвдүүд Гүшээс гадна Сэнгэ, Галдан байтугай Аюукт хүртэл “хаан” цол олгож, зөвхөн Чингис хааны удамд олгодог баримтлалыг хэрэгсэхгүй болгосон нь Аюук ихэд баяжин өглөгийн эзэн болсонтой холбоотой бололтой. Төвдөөс хаан цол хүртсэн Аюук бүх Дөрвөн Ойрадыг өөрийн дор нэгтгэх санаа өвөрлөж байв. Тухайн үед Аюукийн эзэмшилд өмнө этгээдэд Каспийн тэнгис, зүүн талаараа Ураал мөрөн, баруун болоод хойд талдаа Ижил мөрөн гэсэн өргөн уудам нутаг хамаарч байв.
Аюук хааныг үхсэний дараа түүний орыг залгах өрсөлдөөн өрнөх нь тэр. Хэрүүл үргэлжиллээ. Халимаг нь Оростой вассал харилцаатай болсон тул хааныг нь Санкт-Петербург батламжлах болжээ. Аюукийн хүү Цэрэндондог Халимагийн хаан болохыг оросууд зөвшөөрөв. Гэтэл Аюукийн ач хүү Дондог-Омбо үүнийг яагаад ч зөвшөөрсөнгүй. Тэрээр оросуудтай муудалцахаас болгоомжлон Осман Түрэг рүү явж тэдний хүн болжээ. Удалгүй Орос, Түрэгийн хооронд зөрчил хурцдан дайны байдалд шилжихэд бэлэн боллоо. Халимагт Дондог-Омбын нэр нөлөө их байсан тул Кавказыг түрэгүүдэд алдахаас айсан Оросын эрх баригчид түүнийг хаан болохыг зөвшөөрөв. Дондог-Омбо 1735 онд нутагтаа эргэж ирээд Оросын Эзэн хаанд үнэнч зүтгэнэ гэж тангараг өргөн хаан ширээнд суув. Оросууд зэрэгцээд Цэрэндондог хааныг баривчлан Москвад хүргэлээ.
Дондог-Омбыг үхсний дараа Астраханы губернатор түүний хүүг биш, харин Аюукийн өөр нэг ач хүү Дондогдашийг Халимагийн хаанаар зараллаа. Тэрээр хорин жил хаан ширээнд суусан. Харин Дондог-Омбын хүү уур шарандаа ч юмуу, эхийн хамтаар Халимагийг үүрд орхин Санкт Петербург явж үнэн алдартний шашинд оржээ.
Дондогдаш 1761 онд үхэхэд хаан ширээний төлөөх дараагийн том зодоон эхэллээ. Дондогдашийн хүү 17 настай Убашиг Астраханы губернатор шинэ хаанаар зарлангуут Дондог-Омбын өөр нэг ач Цэвэгдорж хүлээн зөвшөөрөхгүйгээ зэрэгцэн зарлав. Ингээд халимагууд хоёр тал болон хэдэн жил үзэлцжээ. Халимагуудын ихэнх нь Убашигийн талд байсан боловч мятрашгүй Цэвэгдорж зарга хийхээр Санкт Петербург оржээ. Гэвч хатан хаан II Екатерина татгалзсан төдийгүй ерөөс Халимагийн хааны эрх мэдлийг багасгаж “Зарга” хэмээх зөвлөл байгуулах, тэнд нь халимагийн бүх овог отгийн төлөөлөгчдийг оролцуулах шийдвэр гаргав. Энэ нь хааны эрх мэдлийг хязгаарласан шийдвэр учир Убашид ч таалагдсанүй.
Энэ үетэй давхцан Манж Чингийн Тэнгэрийн Тэтгэсэн хаан Зүүнгарын хаант улсыг бут ниргэж байлаа. Хядлага явагдаж байсан. Тэндээс Цэрэн тайж өөрийн 10 мянга орчим цэрэг болон барьцааны олзлогсодтой Орос руу зугтан гарчээ. Тэрээр манжийн цэргийн томоохон удирдагчдыг алсан хэрэгтэй тул араас нь Тэнгэрийн Тэтгэсэн хааны цэргүүд нэхэн, Буурын гэрээгээр Орос, Чин улс хоёр оргодол хэрэгтэнг солилцон буцааж өгөх ёстойг сануулсан боловч Цэрэн зүүнгарын харъяат байсан учир энд Буурын гэрээ хамаарахгүй гэж татгалзжээ. Харин торгуудуудын олзолсон цэргүүдийг Чин улсад хүлээлгэж өгсөн байна. Оросын түүх бичлэгт Цэрэнг “Шеаренг” гэж бичсэн байх ба Буурын харуулыг захирсан туслах Ваанжилжав гэгчийн бичигт “Шэрэн тайж” гэсэн байна.[4]
.JPG)
Зүүнгарын хаант улс мөхсөн тухай мэдээ бүхий Цэрэн Халимагт VII далай лам Галсанжамцын захидалтай ирсэн бололтой. Далай лам халимагуудыг уугуул нутагтаа эргэж ирэхийг уриалжээ. Харин Цэрэн болохоор халимагууд нутагтаа очиж Зүүнгарын хаант улсыг эргэж сэргээх санал тавих боллоо. Цэвэгдорж “Зарга” зөвлөлд сонгогдон Убаши хааны хамгийн дотно зөвлөх болов. Тэрээр “Орос түшмэд та нарыг доромжлон гутааж байна. Оросын төр та нарыг тариачин болгох гэж шахаж байна. Ижил, Яик мөрний ай сав козакуудаар дүүрлээ. Хойд нутгаар германчууд битүү суурьшлаа. Удахгүй энд амьдрах аргагүй болно… Цаашдаа боол болох уу, Оросоос явж энэ зовлонгоос ангижрах уу? Далай лам биднийг хоёр жилийн дотор Зүүнгартаа нүүж очоорой гэж айлдсан, энэ хугацаа одоо өндөрлөж байна”.[5]
Хэдэн талаасаа шахуулсан Убаши харьяатаа дагуулан долоон сар нүүхдээ Оросын харьяат хасаг, хиргис, башкир нартай замдаа тулалдан хэдэн түмэн хүнээ алдсаар долоон сарын дараа далан мянгуулаа Илийн газар хүрэлцэн ирсэн ажгуу. Убаши хааныг дагаж 33 мянган өрх Зүүнгар руу нүүсэн бол, Ижил мөрний нутагт 12 мянган өрх үлджээ. Зүүнгар нүүх их аян тун эрсдэлтэй, бүр гамшигтай өндөрлөсөн. Нийт 170 орчим мянган хүн нүүсэн ч замын бэрхшээл, нутгаараа өнгөрүүлэхгүй гэсэн хасагуудын довтолгоон, өлсгөлөн зэргээс болж 85-100 мянган хүн үрэгдсэн гэж ярьдаг.[6] Халимагууд уугуул нутагтаа ирээд шууд Манж Чин улсыг дагасан. Убашигийн хаан цолыг Чин улс хүлээн зөвшөөрөв. Цэвэгдорж чин ван, Цэрэн тайж жүн ван гэх мэтээр нүүдлийг ахалсан ноёдууд хэргэмээр шагнуулсан. Торгуудууд өнөөгийн Монгол, Казахстан, Хятадын хил орчмоор нутаг заалган суурьшив.
Нийгэм[засварлах | кодоор засварлах]
Москвитийн Орос загалмайн бус шашинтнуудыг хүндэтгэдэггүй юм гэхэд зохицоод амьдардаг байлаа. Дотоод хэрэгт нь ордоггүй. Угсаа гарвалын хувьд ч тэдэнтэйгээ их холилдсон байсан юм. Гэтэл Пётр хаан Оросын Эзэнт гүрэн байгуулж өөрийгөө царь биш Эзэн хаан гэж зарлав. Европыг шүтэж, Европоос суралцаж, Оросыг Европ болгох гэж оролдов. Ийнхүү ази хүмүүс, буддын болон лал шашинтныг зэрлэгүүд, бүдүүлгүүд, хоцрогдсон дагавар ард түмэн гэх үзлийг нийгэмд халдааж эхлэв. Москвитийн үед жирийн байсан зүйлсийг Оросын Эзэнт гүрэн зөвөөрөхгүй болов. Халимагуудын амьдрал энэ үеэс хүндэрч эхэлсэн юм.[7] Тэднийг шахаж, гадуурхаж, газар нутгийг нь булааж, үнэн алдартны шашинд орохыг уриалж, нүүдлийн амьдралаасаа татгалзан газар тариалан эрхлэхийг албадах болов. 1761 онд Аюукийн ач Убаши төр барих үед Ижил мөрний сав газар украин, орос, герман хүмүүс үй олноор суурьшсан байв. II Екатерина хатан хаан халимагуудын эзэмшиж буй газар нутаг хэтэрхий том байна хэмээн газрын зураг харж байгаад тэднийг ус бэлчээр хомс элсэрхэг газар руу шахах шийдвэр гаргав.
Зургийн цомог[засварлах | кодоор засварлах]
Мөн үзэх[засварлах | кодоор засварлах]
Эшлэл[засварлах | кодоор засварлах]
- ↑ “Вестнике № 12” Калмыцкого НИИ языка, литературы и истории. 1975
- ↑ Очиров, А. В. Участие калмыков в войнах (первая треть XVIII - начало XIX в.)
- ↑ Потто, В. А.Кавказская война в отдельных очерках, эпизодах, легендах и биографиях: в 5 томах. (2-е изд.) (СПб., 1887-1889)
- ↑ Буурын зэргийн харуулыг захирсан туслагч / Ванжилжав, залан Ринчин нарын бичиг (Үндэсний төв архив, М-10, Д-2, хн-379, н.7)
- ↑ Пальмов, Н. Н. Очерк истории калмыцкого народа за время его пребывания в пределах России (Элиста, Калмыцкое книжное издательство, 1992)
- ↑ Очиров, У. Пеньковые недоуздки, на железные ошейники
- ↑ Трифонов, Евгений Халимагууд Орост.Зөвлөлт и Монгол далд түүх (НЭПКО паблишинг 2020) х-420 [Trifonov Eugeny Secret History of Soviets and Mongols (Nepko publishing 2020) p-420]